وابستگی و نیاز به فضای دیجیتال در دنیای پیشرفته امروز، اجتناب‌ناپذیر است. اما امنیت بالا و مناسب، از ضروریات این فضا، و یکی از دغدغه‌های اصلی کاربران است. امنیت سایبری، که گاهی اوقات به‌عنوان امنیت اطلاعات نیز شناخته می‌شود، به مجموعه‌ای از تکنیک‌ها، فرآیندها و روش‌هایی گفته می‌شود که برای حفاظت از شبکه‌ها، کامپیوترها، برنامه‌ها و داده‌ها در برابر حملات، خراب‌کاری‌ها یا دسترسی‌های غیرمجاز طراحی شده است.
آگاهی از مفاهیم امنیت سایبری، شاید جزء حیاتی‌ترین وظایف کاربران برای حفظ حریم خصوصی، امنیت مالی و حفظ امنیت ملی باشد. با توجه به افزایش روزافزون تهدیدات سایبری، درک این‌که امنیت سایبری چیست و چگونه می‌توانیم خود را در برابر حملات سایبری محافظت کنیم، از اهمیت بالایی برخوردار است؛ به همین دلیل، در این مقاله از هایپرسل سعی داریم اطلاعات لازم در این زمینه را در اختیار شما عزیزان قرار دهیم. خوش‌حال می‌شویم تا انتهای این مطلب همراه ما باشید.
امنیت سایبری چیست و چه زیرمجموعه‌هایی دارد؟
امنیت سایبری یعنی چه؟ حتما این سؤال شما هم هست که مفهوم امنیت سایبری چیست؟ امنیت سایبری به مجموعه‌ای از روش‌ها، فناوری‌ها و فرآیندها اشاره دارد که برای حفاظت از سیستم‌ها، شبکه‌ها، برنامه‌ها، دستگاه‌ها و داده‌ها در برابر حملات، خراب‌کاری‌ها و دسترسی‌های غیرمجاز طراحی شده‌اند. این حوزه شامل چندین زیرمجموعه است که هر کدام به جنبه‌ای خاص از امنیت اطلاعات می‌پردازد. این زیرمجموعه‌ها که در ادامه به شرح جداگانه آن‌ها می‌پردازیم عبارتند از:
- امنیت نرم‌افزاری
- مدیریت هویت و امنیت داده‌ها
- امنیت شبکه
- امنیت دستگاه‌های قابل حمل
- امنیت سیستم‌های پردازش ابری
- آموزش کاربران
امنیت نرم‌افزاری
امنیت نرم‌افزاری، مجموعه‌ای از روش‌ها و فرآیندها است که برای حفاظت از نرم‌افزار در برابر تهدیدات و حملات سایبری طراحی شده‌اند. هدف اصلی امنیت نرم‌افزاری، ایجاد یک نرم‌افزار است که حتی در صورت مواجهه با حملات مخرب، به کار خود ادامه دهد و اطلاعات کاربران و صاحبان نرم‌افزار را حفظ کند. جنبه‌های مختلف امنیت نرم‌افزاری به همراه دیگر اقدامات امنیتی، به ایجاد یک محیط نرم‌افزاری امن کمک می‌کند تا در آن اطلاعات و فرآیندهای کسب‌وکار، از دسترسی‌های غیرمجاز و حملات سایبری محافظت شود و با تهدیدات جدید و در حال تکامل مقابله نماید. برخی از جنبه‌های کلیدی امنیت نرم‌افزاری شامل موارد زیر است:
- رمزنگاری داده‌ها که شامل تبدیل اطلاعات حساس به فرمتی است که تنها با استفاده از کلید رمزگشایی قابل خواندن باشند.
- احراز هویت برای اطمینان از این‌که کاربرانی که به نرم‌افزار دسترسی دارند، واقعا همان کسانی هستند که ادعا می‌کنند.
- مدیریت دسترسی که تعیین می‌کند چه کسی می‌تواند به چه اطلاعاتی دسترسی داشته باشد و چه عملیاتی را انجام دهد.
- تست امنیتی برای یافتن و رفع آسیب‌پذیری‌های امنیتی در نرم‌افزار.
- مدیریت آسیب‌پذیری‌ها برای شناسایی، ارزیابی و رفع آسیب‌پذیری‌های امنیتی.
- پچ‌های امنیتی شامل به‌روزرسانی‌هایی که برای رفع نقاط ضعف شناخته‌شده در نرم‌افزار، ارائه می‌شوند.
مدیریت هویت و امنیت داده‌ها
مدیریت هویت و امنیت داده‌ها، دو جزء حیاتی در حفاظت از اطلاعات سازمانی هستند. مدیریت هویت به فرآیندهایی اشاره دارد که به کاربران اجازه می‌دهد تا به منابع مورد نیازشان دسترسی پیدا کنند. مدیریت هویت شامل احراز هویت کاربران، مدیریت دسترسی‌ها و رعایت مقررات مربوط به حفظ حریم خصوصی و استانداردهای صنعتی است. این فرآیند شامل استفاده از رمزهای عبور، کارت‌های هوشمند، بیومتریکس و احراز هویت چندعاملی است.
امنیت داده‌ها نیز به مجموعه‌ای از اقدامات برای حفاظت از داده‌ها در برابر دسترسی‌های غیرمجاز، سرقت یا خراب‌کاری اشاره دارد که شامل رمزنگاری داده‌ها، مدیریت دسترسی‌ها، پشتیبان‌گیری و بازیابی داده‌ها، هم‌چنین نظارت بر شبکه، برای تشخیص نفوذهای مشکوک است.
امنیت شبکه
اما امنیت شبکه چیست؟ امنیت شبکه از مهم‌ترین جنبه‌های امنیت سایبری است که به حفاظت از شبکه‌های کامپیوتری در برابر تهدیدات و حملات سایبری می‌پردازد. این حوزه، شامل استفاده از فناوری‌ها و روش‌های مختلف برای جلوگیری از دسترسی‌های غیرمجاز، حفظ تمامیت داده‌ها و اطمینان از دسترسی ایمن کاربران مجاز به منابع شبکه است. در زیر به برخی از اجزای کلیدی و روش‌های امنیت شبکه اشاره می‌کنیم:
- فایروال‌ها: دیواره‌های آتشین که ترافیک ورودی و خروجی شبکه را بررسی می‌کنند و بر اساس مجموعه‌ای از قوانین، تعیین می‌کنند که چه ترافیکی باید اجازه عبور داشته باشد و چه ترافیکی باید مسدود شود.
- سیستم‌های تشخیص و جلوگیری از نفوذ (IDS/IPS): این سیستم‌ها الگوهای ترافیک شبکه را برای شناسایی فعالیت‌های مشکوک یا مخرب، بررسی می‌کنند و می‌توانند به‌طور خودکار برای جلوگیری از حملات اقدام نمایند.
- رمزنگاری: استفاده از الگوریتم‌های رمزنگاری برای حفاظت از داده‌های حساس، در حین انتقال در شبکه یا ذخیره‌سازی در دستگاه‌ها.
- کنترل دسترسی: تعیین این‌که چه کسانی می‌توانند به منابع شبکه دسترسی داشته باشند و چه عملیاتی را انجام دهند.
- سیاست‌های امنیتی: تدوین مجموعه‌ای از دستورالعمل‌ها و قوانین برای کاربران و دستگاه‌ها، به‌منظور حفظ امنیت شبکه.
- آموزش کاربران: آموزش به کاربران برای شناسایی تهدیدات احتمالی و بهترین شیوه‌های رفتاری، به‌منظور جلوگیری از حملات سایبری.
امنیت دستگاه‌های قابل حمل
امنیت دستگاه‌های قابل حمل، روش‌ها و استراتژی‌هایی است که برای حفاظت از داده‌ها و اطلاعات موجود در دستگاه‌هایی مانند لپ‌تاپ، تبلت‌ها، گوشی‌های هوشمند و دیگر دستگاه‌های موبایل، در برابر دسترسی‌های غیرمجاز، سرقت و خراب‌کاری طراحی شده‌اند. این امنیت شامل موارد زیر است:
- استفاده از رمزنگاری برای محافظت از داده‌های ذخیره‌شده در دستگاه‌های قابل حمل، به‌طوری که حتی در صورت دسترسی فیزیکی به دستگاه، داده‌ها بدون کلید رمزگشایی قابل خواندن نباشند.
- اطمینان از این‌که تنها کاربران مجاز قادر به دسترسی به دستگاه هستند. این اطمینان از طریق روش‌هایی مانند رمز عبور، الگو، اثر انگشت، تشخیص چهره یا احراز هویت چندعاملی فراهم می‌شود.
- تعیین سطوح دسترسی برای کاربران مختلف و محدود کردن دسترسی به اطلاعات حساس.
- استفاده از نرم‌افزارهای ضدویروس و ضدجاسوسی، برای محافظت از دستگاه در برابر بدافزارها و نرم‌افزارهای مخرب.
- ایجاد نسخه‌های پشتیبان از داده‌ها به‌صورت منظم، برای جلوگیری از نابودی اطلاعات، در صورت آسیب دیدن یا سرقت دستگاه.
- استفاده از قفل‌های کابلی و دیگر وسایل امنیتی، برای جلوگیری از سرقت دستگاه‌های قابل حمل.
امنیت سیستم‌های پردازش ابری
امنیت سیستم‌های پردازش ابری که به آن امنیت رایانش ابری نیز گفته می‌شود، فرآیندها، تکنولوژی‌ها و رویکردهایی امنیتی است که برای حفظ امنیت اطلاعات و سرویس‌های ذخیره‌شده در سامانه‌های ابری استفاده می‌شوند. با توجه به افزایش استفاده از خدمات ابری، امنیت ابری به یک موضوع بسیار مهم تبدیل شده است.
امنیت پردازش ابری شامل اعمال رویه‌ها و سیاست‌های امنیتی، و فناوری‌هایی مانند رمزنگاری، کنترل دسترسی، مانیتورینگ و تجزیه و تحلیل رفتار اجزای شبکه ابری است. این امنیت برای مقابله با تهدیدهای خارجی و داخلی، و برای امنیت کسب‌وکار طراحی شده است و به ایمن‌سازی محیط‌های ابری در برابر دسترسی غیرمجاز، حملات آنلاین و تهدیدهای داخلی کمک می‌کند. این حوزه شامل چندین جنبه کلیدی است که عبارتند از:
- امنیت داده
- مدیریت دسترسی و شناسایی
- مدیریت و نظارت
- طرح‌های نگه‌داشت داده (DR) و تداوم کار سازمان (BC)
- مطابقت با قانون با رعایت استانداردهای ISO/IEC 27001 و NIST SP 800-53
ارائه‌دهندگان سرویس‌های ابری، معمولا منابع بسیاری برای ایمن نگه‌داشتن داده‌ها در اختیار دارند و با به‌روزرسانی مداوم زیرساخت‌ها، به اصلاح آسیب‌پذیری‌ها در اسرع وقت می‌پردازند، اما مسئولیت امنیت داده‌ها هم‌چنان با کاربر است و تأمین امنیت سرویس‌های ابری، معمولا بر اساس یک مدل مسئولیت مشترک بین ارائه‌دهنده سرویس و کاربر، انجام می‌شود.
آموزش کاربران
آموزش و افزایش آگاهی کاربران در مورد تهدیدات سایبری، جزء بهترین شیوه‌های امنیتی برای پیش‌گیری از حملات سایبری بوده و از اجزای حیاتی در استراتژی‌های امنیت سایبری محسوب می‌شود. کاربران باید در مورد انواع تهدیدات سایبری مانند ویروس‌ها، تروجان‌ها، کرم‌ها، باج‌افزارها و مهندسی اجتماعی آگاهی داشته باشند. مهارت استفاده از رمزهای عبور قوی، احراز هویت چندعاملی و به‌روزرسانی منظم نرم‌افزارها، هم‌چنین تشخیص ایمیل‌های فیشینگ، پیام‌های مشکوک و وب‌سایت‌های جعلی، از جمله آموزش‌هایی است که کاربران به آن‌ها نیاز دارند. علاوه بر این، آموزش در مورد سیاست‌ها و دستورالعمل‌های امنیتی سازمانی و اهمیت رعایت آن‌ها، و آموزش در مورد چگونگی واکنش و گزارش دادن حملات احتمالی به تیم امنیتی نیز، از مواردی است که اهمیت بالایی دارند.
آموزش کاربران نه‌تنها به کاهش خطر حملات سایبری کمک می‌کند، بلکه به ایجاد فرهنگ امنیتی قوی در سازمان‌ها نیز منجر خواهد شد. این آموزش می‌تواند به‌صورت کارگاه‌های آموزشی، دوره‌های آنلاین، وبینارها و مواد آموزشی چاپی ارائه شوند. اهمیت آموزش کاربران در امنیت سایبری، مسئله‌ای است که نباید دست کم گرفته شود، زیرا کاربران آگاه می‌توانند به‌عنوان خط اول دفاع در برابر حملات سایبری عمل کنند.
چه مسائلی امنیت سایبری را به خطر می‌اندازد؟
امنیت سایبری با چالش‌ها و تهدیدات متعددی روبرو است که می‌تواند به سیستم‌ها، شبکه‌ها و داده‌ها آسیب برساند. این تهدیدات می‌توانند منجر به نقض داده‌ها، از دست دادن حریم خصوصی، خسارت‌های مالی و آسیب به شهرت سازمان‌ها شوند، بنابراین اتخاذ تدابیر امنیتی مناسب و آموزش کاربران برای شناسایی و مقابله با این تهدیدات، از اهمیت بالایی برخوردار است. از مهم‌ترین مسائلی که امنیت سایبری را به خطر می‌اندازند عبارت است از مواردی که در ادامه به شرح آن‌ها می‌پردازیم.
بدافزار
بدافزارها که به آن‌ها نرم‌افزارهای مخرب می‌گویند، یکی از جدی‌ترین تهدیدات علیه امنیت سایبری است. این نرم‌افزارها به‌صورت خاص برای آسیب رساندن به کامپیوترها، سرورها، شبکه‌ها و داده‌های کاربران طراحی شده است. بدافزارها می‌توانند منجر به نقض داده‌ها، سرقت اطلاعات، از دست دادن داده‌ها و خسارت‌های مالی شوند. مبارزه با بدافزارها نیازمند استفاده از نرم‌افزارهای امنیتی به‌روز، آموزش کاربران برای شناسایی تهدیدات و اجرای بهترین شیوه‌های امنیتی است. برخی از انواع رایج این بدافزارها و تأثیرات آن بر امنیت سایبری عبارتند از:
- ویروس‌ها: برنامه‌هایی که خود را به فایل‌های دیگر متصل می‌کنند و هنگام اجرای فایل میزبان، فعال می‌شوند.
- کرم‌ها: نرم‌افزارهای مستقلی که قادر به تکثیر خود هستند و می‌توانند از طریق شبکه‌ها منتشر شوند.
- تروجان‌ها: بدافزارهایی که خود را به‌عنوان نرم‌افزار معتبر جا می‌زنند، اما به‌صورت مخفیانه به سیستم آسیب می‌رسانند.
- جاسوس‌افزارها (Spyware): نرم‌افزارهایی که بدون اطلاع کاربر، اطلاعات را جمع‌آوری و به‌طرف سومی ارسال می‌کنند.
- باج‌افزارها :(Ransomware) نوعی بدافزار که داده‌های کاربر را رمزگذاری و برای بازگرداندن دسترسی، باج‌خواهی می‌کند.
فیشینگ
از رایج‌ترین و خطرناک‌ترین تهدیدات امنیت سایبری، فیشینگ است. فیشینگ، کلاه‌برداری از طریق دستیابی به اطلاعات محرمانه و حساس، و با استفاده از روش‌های مختلف مانند جعل صفحات وب، ایمیل‌های فریبنده و پیام‌های متنی انجام می‌شود. هدف اصلی فیشینگ، دسترسی به منابع مالی قربانیان و احتمالا وارد کردن آسیب‌های دیگر به سیستم‌های آن‌ها است.
از جمله اصلی‌ترین ویژگی‌های حملات فیشینگ شامل موارد زیر است:
- مهاجمان خود را به‌عنوان یک موجودیت قابل اعتماد مانند بانک‌ها یا سازمان‌های دولتی جا می‌زنند.
- ارسال ایمیل‌ها یا پیام‌هایی که به نظر می‌رسد از منابع معتبر ارسال شده و حاوی لینک‌های مخرب یا پیوست‌هایی است که می‌توانند به نصب بدافزار یا افشای اطلاعات حساس منجر شوند.
- قربانیان ممکن است اطلاعات شخصی، اعتبار ورود مانند نام کاربری و رمز عبور، و اطلاعات مالی مانند شماره کارت اعتباری خود را از دست بدهند.
روش‌های مقابله با فیشینگ نیز شامل افزایش آگاهی کاربران در مورد تهدیدات فیشینگ و نحوه تشخیص آن‌ها، استفاده از روش‌های احراز هویت پیشرفته برای افزایش امنیت، و اطمینان از صحت لینک‌ها قبل از کلیک کردن روی آن‌ها است.
فیشینگ می‌تواند عواقب ویران‌گری از جمله خریدهای غیرمجاز، سرقت وجود، سرقت هویت و به‌خطر افتادن امنیت شخصی را برای افراد و سازمان‌ها به‌همراه داشته باشد. بنابراین اتخاذ اقدامات امنیتی-فنی و آموزش کاربران برای جلوگیری یا کاهش حملات فیشینگ از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
باج‌افزار
باج‌افزار که به آن رمزگذاری‌افزار نیز گفته می‌شود، یکی از خطرناک‌ترین انواع بدافزار است که در سال‌های اخیر به یکی از بزرگ‌ترین تهدیدات علیه امنیت سایبری تبدیل شده است. باج‌افزارها به این صورت عمل می‌کنند که پس از نفوذ به سیستم یک کاربر یا سازمان، داده‌ها را رمزگذاری نموده و از قربانیان خود می‌خواهند که برای بازگرداندن دسترسی به فایل‌های خود، مبلغی پول معمولا به‌صورت ارز دیجیتال، پرداخت کنند. حملات باج‌افزاری می‌تواند پیامدهای ویران‌گری داشته باشد که از جمله آن می‌توان به از دست دادن داده‌های حیاتی، خسارت‌های مالی سنگین و از دست دادن اعتماد عمومی اشاره نمود. از جمله روش‌های مقابله با باج‌افزارها شامل موارد زیر می‌شود:
- پشتیبان‌گیری منظم
- آموزش کاربران
- به‌روزرسانی سیستم‌ها
تزریق SQL یا SQL Injection
یکی از روش‌های حمله سایبری، تزریق SQL یا SQL Injection است که در آن مهاجمان با استفاده از نقاط ضعف در برنامه‌های کاربردی تحت وب، دستورات SQL مخرب را به پایگاه‌های داده ارسال می‌کنند. این حملات می‌توانند به دسترسی غیرمجاز به داده‌های حساس، دست‌کاری یا حذف داده‌ها و حتی اجرای دستورات سیستمی منجر شوند.
چگونگی عملکرد تزریق SQL
در این روش مهاجمان ورودی‌های آسیب‌پذیر را در برنامه‌های کاربردی تحت وب پیدا می‌کنند و دستورات SQL را به‌گونه‌ای تغییر می‌دهند که بتوانند از طریق فرم‌های ورودی، کوئری‌های مخرب را اجراء کنند. این دستورات می‌تواند شامل دسترسی به اطلاعات کاربران، تغییر داده‌ها یا حتی حذف کل پایگاه داده باشد.
پیامدهای تزریق SQL
- سرقت اطلاعات
- اختلال در عملکرد
- خسارت‌های مالی
روش‌های مقابله با تزریق SQL
- اعتبارسنجی ورودی‌ها
- استفاده از پارامترهای باند‌شده
- به‌روزرسانی و پچ کردن
راهکارهایی برای بالا بردن امنیت سایبری
برای افزایش امنیت سایبری، مجموعه‌ای از راهکارهای استراتژیک و عملیاتی وجود دارد که می‌توانند به حفاظت از سیستم‌ها، شبکه‌ها و داده‌ها در برابر تهدیدات سایبری کمک کنند. این راهکارها شامل مواردی است که در ادامه به شرح آن می‌پردازیم.
آموزش
آموزش به‌عنوان یکی از راهکارهای اساسی برای افزیش امنیت سایبری، نقش مهمی در کاهش خطرات و تهدیدات امنیتی دارد. کاربران باید در مورد اصول اولیه امنیت سایبری مانند اهمیت رمزهای عبور قوی، استفاده از احراز هویت چندعاملی و آگاهی از حملات فیشینگ آموزش ببینند. هم‌چنین باید بتوانند تهدیدات رایج مانند بدافزارها، فیشینگ و حملات باج‌افزاری را تشخیص دهند. آموزش در مورد استفاده از نرم‌افزارهای امنیتی مانند آنتی‌ویروس‌ها و فایروال‌ها، هم‌چنین به‌روزرسانی منظم سیستم‌ها وبرنامه‌ها نیز از مواردی است که باید مورد توجه قرار گیرد.
علاوه بر این، آموزش کاربران در مورد پروتکل‌های امنیتی سازمانی و اهمیت رعایت آن‌ها برای حفاظت از داده‌ها و سیستم‌ها، و آموزش در مورد چگونگی واکنش و گزارش دادن حملات احتمالی به تیم امنیتی بسیار حائز اهمیت است.
آموزش مداوم و به‌روز می‌تواند به کاربران کمک کند تا از تهدیدات جدید آگاه شوند و روش‌های مقابله با آن‌ها را یاد بگیرند. این امر به ایجاد یک فرهنگ امنیتی قوی در سازمان‌ها کمک می‌کند و می‌تواند اولین خط دفاعی در برابر حملات سایبری باشد.
ارزیابی ریسک
از مهم‌ترین جنبه‌های مدیریت امنیت سایبری، ارزیابی ریسک است که به سازمان‌ها کمک می‌کند تا خطرات امنیتی موجود در فناوری اطلاعات خود را شناسایی، تجزیه و تحلیل، ارزیابی و اولویت‌بندی کنند. این فرآیند شامل چند مرحله کلیدی است که باید به آن توجه نمود:
- ابتدا باید دارایی‌هایی که نیاز به محافظت دارند، مانند داده‌ها، سیستم‌ها و زیرساخت‌های شبکه، شناسایی شوند.
- سپس باید تهدیدات احتمالی علیه این دارایی‌ها را شناسایی کنیم. این تهدیدات شامل حملات سایبری، خطاهای انسانی یا فجایع طبیعی است.
- تعیین کنید که کدام آسیب‌پذیری‌ها می‌توانند به تهدیدات اجازه دهند تا به دارایی‌ها آسیب برسانند.
- ارزیابی کنید که هر تهدید با چه احتمالی رخ می‌دهد و چه پیامدهایی می‌تواند داشته باشد.
- بر اساس احتمال وقوع و شدت پیامدها، ریسک‌ها را اولویت‌بندی کنید.
- برای هر ریسک اولویت‌دار، استراتژی‌هایی را برای کاهش، انتقال، قبول یا اجتناب از ریسک در نظر بگیرید.
- کنترل‌های امنیتی مناسب را برای مدیریت ریسک‌ها پیاده‌سازی کنید.
- به‌طور مداوم بر روی اثربخشی کنترل‌ها نظارت کنید و در صورت لزوم آن‌ها را بازنگری نموده و بهبود ببخشید.
از مدیریت صحیح نقاط آسیب‌پذیر و به‌روزرسانی‌های نرم‌افزارها اطمینان حاصل کنید
مدیریت صحیح نقاط آسیب‌پذیر و به‌روزرسانی‌های نرم‌افزارها، دو جزء حیاتی در افزایش امنیت سایبری هستند. این دو عامل می‌توانند به حفاظت از سیستم‌ها و شبکه‌ها در برابر حملات سایبری کمک کنند.
شناسایی و رفع نقاط آسیب‌پذیر به معنای پیدا کردن و تعمیر نقاط ضعف در نرم‌افزارها و سیستم‌ها است که می‌توانند به مهاجمان اجازه دهند تا به سیستم‌های اطلاعاتی نفوذ کنند. این فرآیند شامل ارزیابی منظم سیستم‌ها، اجرای آزمایش‌های نفوذ و استفاده از ابزارهای خودکار برای شناسایی آسیب‌پذیری‌ها است.
نگه‌داشتن نرم‌افزارها و سیستم‌های عامل در آخرین نسخه‌های به‌روز شده نیز، یکی از مؤثرترین روش‌ها برای محافظت در برابر حملات سایبری است. به‌روزرسانی‌ها معمولا شامل رفع اشکالات امنیتی هستند که می‌توانند از نفوذ مهاجمان جلوگیری کنند.
این دو راهکار، هنگامی که به‌صورت مداوم اجراء شوند، می‌توانند باعث کاهش خطر حملات سایبری و حفاظت از داده‌های حساس شوند.
از حداقل دسترسی استفاده کنید
استفاده از اصل حداقل دسترسی یا Principle of east Privilege (PoLP)، یکی از اصول مهم در امنیت سایبری است که به کاهش خطرات امنیتی کمک می‌کند. این اصل بر این باور استوار است که به هر فرد یا برنامه، تنها، حداقل سطح دسترسی‌های لازم برای انجام وظایف‌شان داده شود.
با محدود کردن دسترسی‌ها، احتمال سوءاستفاده از دسترسی‌های بیش از حد توسط مهاجمان کاهش می‌یابد؛ هم‌چنین در صورت وقوع نقص امنیتی، خسارت‌ها به حداقل ممکن محدود می‌شوند، زیرا کاربران یا برنامه‌ها نمی‌توانند به اطلاعات یا منابعی که برای کارشان ضروری نیست دسترسی پیدا کنند.
به این منظور لازم است تعیین کنید که هر نقش در سازمان چه دسترسی‌هایی نیاز دارد و سیاست‌های دسترسی را بر اساس نیازهای واقعی هر نقش اعمال کنید. لازم است به‌طور منظم دسترسی‌ها را بررسی کنید تا اطمینان حاصل شود که هم‌چنان به نیازهای کاری محدود هستند.
از بارزترین مزایای اجرای اصل حداقل دسترسی، به موارد زیر می‌توان اشاره داشت:
- افزایش امنیت
- کاهش خطرات داخلی
- تسهیل مدیریت دسترسی‌ها
بک‌آپ داده‌ها
یکی از مواردی که به افزایش امنیت سایبری کمک می‌کند و از داده‌ها در برابر از دست رفتن یا آسیب‌های ناشی از حملات سایبری، خطاهای انسانی، فجایع طبیعی یا نقص‌های فنی محافظت می‌نماید، بک‌آپ‌گیری از داده‌ها است. اهمیت این موضوع زمانی بیش‌تر مشخص می‌شود که مشکلاتی مانند حملات باج‌افزاری یا خرابی‌های سخت‌افزاری به‌وجود آید. در این زمان داشتن یک بک‌آپ از داده‌ها امکان بازیابی اطلاعات را فراهم می‌کند.
بک‌آپ‌ها به کسب‌وکارها کمک می‌کنند تا پس از یک حادثه امنیتی، به‌سرعت به‌حالت عادی بازگردند و از وقفه‌های طولانی در عملیات جلوگیری کنند.
در بک‌آپ گرفتن از داده‌ها لازم است به نکات زیر توجه کنید:
- بک‌آپ‌ها باید به‌صورت امن نگه‌داری شوند تا از دسترسی غیرمجاز جلوگیری شود.
- بک‌آپ‌ها باید رمزنگاری شوند تا در صورت دسترسی غیرمجاز، اطلاعات قابل استفاده نباشند.
- بک‌آپ‌ها باید در مکان‌های فیزیکی مختلف نگه‌داری شوند تا همه داده‌ها در اثر یک حادثه از بین نروند.
استفاده از نرم‌افزارها و سرویس‌های مطمئن و ایمن
یکی از اصول کلیدی دیگر در تقویت امنیت سایبری، استفاده از نرم‌افزارها و سرویس‌های مطمئن و ایمن است. این رویکرد شامل انتخاب نرم‌افزارها و سرویس‌‌هایی است که از نظر امنیتی قابل اعتماد هستند و توسط توسعه‌دهندگانی که به‌خوبی شناخته شده‌اند و دارای شهرت خوبی هستند، توسعه یافته‌اند.
نرم‌افزارهای مطمئن معمولا دارای آسیب‌پذیری‌های کم‌تری هستند و به‌طور منظم به‌روزرسانی می‌شوند تا از حملات جدید جلوگیری کنند. توسعه‌دهندگان معتبر، به‌طور مداوم نرم‌افزارها را برای رفع نقاط ضعف امنیتی، به‌روزرسانی می‌کنند.
اما چطور می‌توان نرم‌افزارها و سرویس‌های مطمئن را انتخاب نمود؟ به این منظور باید مطمئن شوید که نرم‌افزار یا سرویس، توسط یک توسعه‌دهنده باسابقه و مشهور ارائه شده است. نظرات کاربران و بررسی‌های امنیتی مستقل را برای ارزیابی امنیت نرم‌افزار مطالعه کنید و بررسی کنید که آیا نرم‌افزار یا سرویس دارای گواهینامه‌های امنیتی معتبر و استانداردهای صنعتی است یا خیر؟
از مزایای استفاده از نرم‌افزارها و سرویس‌های مطمئن، کاهش خطر حملات سایبری مانند بدافزارها و باج‌افزارها، هم‌چنین حفاظت از داده‌های حساس و مهم است که با استفاده از نرم‌افزارهایی که دارای ویژگی‌های امنیتی قوی هستند به‌دست می‌آید.
سخن نهایی
امنیت سایبری نه تنها یک مفهوم فنی است بلکه یک ضرورت حیاتی در جهان مدرن ما محسوب می‌شود. با پیشرفت‌های سریع فناوری و افزایش وابستگی ما به دنیای دیجیتال، اهمیت حفاظت از اطلاعات و حریم خصوصی، بیش از پیش افزایش یافته است. از آموزش کاربران و ارزیابی ریسک گرفته تا استفاده از نرم‌افزارهای امن و بک‌آپ‌گیری منظم، هر اقدامی که ما در جهت تقویت امنیت سایبری انجام می‌دهیم، می‌تواند به محافظت از جامعه دیجیتالی ما در برابر حملات مخرب کمک کند. بنابراین، هر فرد و سازمانی باید به نقش خود در ایجاد یک فضای سایبری امن و مطمئن آگاه باشد و به طور فعال در این راستا گام بردارد.
از این‌که تا انتهای این مطلب با هایپرسل همراه بودید، ممنونیم و امیدواریم با ثبت نظرات ارزشمند خود، و ایجاد تعامل هوشمندانه، ما را در ارائه مطالبی جامع‌تر و به‌روزتر یاری رسانید.